Bible Lookup

<< < Mark 4 > >>

TISCH^STRONGS
Tischendorf's Greek New Testament 8th Edition

NA27^STRONGS
Nestle-Aland Greek New Testament 27th Edition

NA27^STRONGS
Nestle-Aland Greek New Testament 27th Edition

	¹Καὶ πάλιν η῎ρξατο διδάσκειν παρὰ τὴν θάλασσαν. καὶ συνάγεται πρὸς αυ᾿τὸν ο῎χλος πλει̑στοσ, ὥστε αυ᾿τὸν ει᾿ς πλοι̑ον ε᾿μβάντα καθη̑σθαι ε᾿ν τη̑ θαλάσση, καὶ πα̑ς ὁ ο῎χλος πρὸς τὴν θάλασσαν ε᾿πὶ τη̑ς γη̑ς η᾿̑σαν.	¹Καὶ πάλιν ἤρξατο διδάσκειν παρὰ τὴν θάλασσαν. καὶ συνάγεται πρὸς αὐτὸν ὄχλος πλεῖστος, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος πρὸς τὴν θάλασσαν ἐπὶ τῆς γῆς ἦσαν.	¹Καὶ πάλιν ἤρξατο διδάσκειν παρὰ τὴν θάλασσαν. καὶ συνάγεται πρὸς αὐτὸν ὄχλος πλεῖστος, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος πρὸς τὴν θάλασσαν ἐπὶ τῆς γῆς ἦσαν.
	²καὶ ε᾿δίδασκεν αυ᾿τοὺς ε᾿ν παραβολαι̑ς πολλά, καὶ ε῎λεγεν αυ᾿τοι̑ς ε᾿ν τη̑ διδαχη̑ αυ᾿του̑̇	²καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν παραβολαῖς πολλά, καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ,	²καὶ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν παραβολαῖς πολλά, καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ἐν τῇ διδαχῇ αὐτοῦ,
	³α᾿κούετε. ι᾿δοὺ ε᾿ξη̑λθεν ὁ σπείρων σπει̑ραι.	³Ἀκούετε. ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων σπεῖραι.	³Ἀκούετε. ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων σπεῖραι.
	⁴καὶ ε᾿γένετο ε᾿ν τω̑ σπείρειν ὃ μὲν ε῎πεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ η᾿̑λθεν τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αυ᾿τό.	⁴καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθεν τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτό.	⁴καὶ ἐγένετο ἐν τῷ σπείρειν ὃ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθεν τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγεν αὐτό.
	⁵καὶ α῎λλο ε῎πεσεν ε᾿πὶ τὸ πετρω̑δεσ, ὅπου ου᾿κ ει᾿̑χεν γη̑ν πολλήν, καὶ ευ᾿θὺς ε᾿ξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ε῎χειν βάθος γη̑σ̇	⁵καὶ ἄλλο ἔπεσεν ἐπὶ τὸ πετρῶδες ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν, καὶ εὐθὺς ἐξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς·	⁵καὶ ἄλλο ἔπεσεν ἐπὶ τὸ πετρῶδες ὅπου οὐκ εἶχεν γῆν πολλήν, καὶ εὐθὺς ἐξανέτειλεν διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς·
	⁶καὶ ὅτε α᾿νέτειλεν ὁ ἥλιοσ, ε᾿καυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ε῎χειν ῥίζαν ε᾿ξηράνθη.	⁶καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη.	⁶καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη.
	⁷καὶ α῎λλο ε῎πεσεν ει᾿ς τὰς α᾿κάνθασ, καὶ α᾿νέβησαν αἱ α῎κανθαι καὶ συνέπνιξαν αυ᾿τό, καὶ καρπὸν ου᾿κ ε῎δωκεν.	⁷καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό, καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκεν.	⁷καὶ ἄλλο ἔπεσεν εἰς τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ συνέπνιξαν αὐτό, καὶ καρπὸν οὐκ ἔδωκεν.
	⁸καὶ α῎λλα ε῎πεσεν ει᾿ς τὴν γη̑ν τὴν καλήν, καὶ ε᾿δίδου καρπὸν α᾿ναβαίνοντα καὶ αυ᾿ξανόμενον, καὶ ε῎φερεν ει᾿ς τριάκοντα καὶ ει᾿ς ἑξήκοντα καὶ ει᾿ς ἑκατόν.	⁸καὶ ἄλλα ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν καλήν, καὶ ἐδίδου καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξανόμενα, καὶ ἔφερεν ἓν τριάκοντα καὶ ἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν.	⁸καὶ ἄλλα ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν καλήν, καὶ ἐδίδου καρπὸν ἀναβαίνοντα καὶ αὐξανόμενα, καὶ ἔφερεν ἓν τριάκοντα καὶ ἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν.
	⁹καὶ ε῎λεγεν̇ ὃς ε῎χει ω᾿̑τα α᾿κούειν, α᾿κουέτω.	⁹καὶ ἔλεγεν, Ὃς ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.	⁹καὶ ἔλεγεν, Ὃς ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
	¹⁰Καὶ ὅτε ε᾿γένετο κατὰ μόνασ, η᾿ρώτουν αυ᾿τὸν οἱ περὶ αυ᾿τὸν σὺν τοι̑ς δώδεκα τὰς παραβολάσ.	¹⁰Καὶ ὅτε ἐγένετο κατὰ μόνας, ἠρώτων αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν σὺν τοῖς δώδεκα τὰς παραβολάς.	¹⁰Καὶ ὅτε ἐγένετο κατὰ μόνας, ἠρώτων αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν σὺν τοῖς δώδεκα τὰς παραβολάς.
	¹¹καὶ ε῎λεγεν αυ᾿τοι̑σ̇ ὑμι̑ν τὸ μυστήριον δέδοται τη̑ς βασιλείας του̑ θεου̑̇ ε᾿κείνοις δὲ τοι̑ς ε῎ξω ε᾿ν παραβολαι̑ς πάντα γίνεται,	¹¹καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Ὑμῖν τὸ μυστήριον δέδοται τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ· ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται,	¹¹καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Ὑμῖν τὸ μυστήριον δέδοται τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ· ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται,
	¹²ἵνα βλέποντες βλέπωσιν καὶ μὴ ι῎δωσιν, καὶ α᾿κούοντες α᾿κούωσιν καὶ μὴ συνιω̑σιν, μήποτε ε᾿πιστρέψωσιν καὶ α᾿φεθη̑ αυ᾿τοι̑σ.	¹²ἵνα βλέποντες βλέπωσιν καὶ μὴ ἴδωσιν, καὶ ἀκούοντες ἀκούωσιν καὶ μὴ συνιῶσιν, μήποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ ἀφεθῇ αὐτοῖς.	¹²ἵνα βλέποντες βλέπωσιν καὶ μὴ ἴδωσιν, καὶ ἀκούοντες ἀκούωσιν καὶ μὴ συνιῶσιν, μήποτε ἐπιστρέψωσιν καὶ ἀφεθῇ αὐτοῖς.
	¹³καὶ λέγει αυ᾿τοι̑σ̇ ου᾿κ οι῎δατε τὴν παραβολὴν ταύτην, καὶ πω̑ς πάσας τὰς παραβολὰς γνώσεσθεΕ	¹³Καὶ λέγει αὐτοῖς, Οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην, καὶ πῶς πάσας τὰς παραβολὰς γνώσεσθε;	¹³Καὶ λέγει αὐτοῖς, Οὐκ οἴδατε τὴν παραβολὴν ταύτην, καὶ πῶς πάσας τὰς παραβολὰς γνώσεσθε;
	¹⁴ὁ σπείρων τὸν λόγον σπείρει.	¹⁴ὁ σπείρων τὸν λόγον σπείρει.	¹⁴ὁ σπείρων τὸν λόγον σπείρει.
	¹⁵οὑ̑τοι δέ ει᾿σίν οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν ὅπου σπείρεται ὁ λόγοσ, καὶ ὅταν α᾿κούσωσιν ευ᾿θὺς ε῎ρχεται ὁ σατανα̑ς καὶ αι῎ρει τὸν λόγον τὸν ε᾿σπαρμένον ε᾿ν αυ᾿τοι̑σ.	¹⁵οὗτοι δέ εἰσιν οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν ὅπου σπείρεται ὁ λόγος, καὶ ὅταν ἀκούσωσιν εὐθὺς ἔρχεται ὁ Σατανᾶς καὶ αἴρει τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένον εἰς αὐτούς.	¹⁵οὗτοι δέ εἰσιν οἱ παρὰ τὴν ὁδὸν ὅπου σπείρεται ὁ λόγος, καὶ ὅταν ἀκούσωσιν εὐθὺς ἔρχεται ὁ Σατανᾶς καὶ αἴρει τὸν λόγον τὸν ἐσπαρμένον εἰς αὐτούς.
	¹⁶καὶ οὑ̑τοί ὁμοίως ει᾿σίν οἱ ε᾿πὶ τὰ πετρώδη σπειρόμενοι, οἳ ὅταν α᾿κούσωσιν τὸν λόγον ευ᾿θὺς μετὰ χαρα̑ς λαμβάνουσιν αυ᾿τόν,	¹⁶καὶ οὗτοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπειρόμενοι, οἳ ὅταν ἀκούσωσιν τὸν λόγον εὐθὺς μετὰ χαρᾶς λαμβάνουσιν αὐτόν,	¹⁶καὶ οὗτοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπειρόμενοι, οἳ ὅταν ἀκούσωσιν τὸν λόγον εὐθὺς μετὰ χαρᾶς λαμβάνουσιν αὐτόν,
	¹⁷καὶ ου᾿κ ε῎χουσιν ῥίζαν ε᾿ν ἑαυτοι̑ς α᾿λλὰ πρόσκαιροί ει᾿σίν, ει᾿̑τα γενομένης θλίψεως η῍ διωγμου̑ διὰ τὸν λόγον ευ᾿θὺς σκανδαλίζονται.	¹⁷καὶ οὐκ ἔχουσιν ῥίζαν ἐν ἑαυτοῖς ἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσιν· εἶτα γενομένης θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζονται.	¹⁷καὶ οὐκ ἔχουσιν ῥίζαν ἐν ἑαυτοῖς ἀλλὰ πρόσκαιροί εἰσιν· εἶτα γενομένης θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζονται.
	¹⁸καὶ α῎λλοι ει᾿σὶν οἱ ε᾿πί τὰς α᾿κάνθας σπειρόμενοι̇ οὑ̑τοί ει᾿σίν οἱ τὸν λόγον α᾿κούσαντεσ,	¹⁸καὶ ἄλλοι εἰσὶν οἱ εἰς τὰς ἀκάνθας σπειρόμενοι· οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον ἀκούσαντες,	¹⁸καὶ ἄλλοι εἰσὶν οἱ εἰς τὰς ἀκάνθας σπειρόμενοι· οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον ἀκούσαντες,
	¹⁹καὶ αἱ μέριμναι του̑ αι᾿ω̑νος καὶ ἡ α᾿πάτη του̑ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ε᾿πιθυμίαι ει᾿σπορευόμεναι συνπνίγουσιν τὸν λόγον, καὶ α῎καρπος γίνεται.	¹⁹καὶ αἱ μέριμναι τοῦ αἰῶνος καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναι συμπνίγουσιν τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται.	¹⁹καὶ αἱ μέριμναι τοῦ αἰῶνος καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου καὶ αἱ περὶ τὰ λοιπὰ ἐπιθυμίαι εἰσπορευόμεναι συμπνίγουσιν τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται.
	²⁰καὶ ε᾿κει̑νοί ει᾿σίν οἱ ε᾿πὶ τὴν γη̑ν τὴν καλὴν σπαρέντεσ, οἵτινες α᾿κούουσιν τὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποφορου̑σιν ἓν τριάκοντα καὶ ἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν.	²⁰καὶ ἐκεῖνοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρέντες, οἵτινες ἀκούουσιν τὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποφοροῦσιν ἓν τριάκοντα καὶ ἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν.	²⁰καὶ ἐκεῖνοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρέντες, οἵτινες ἀκούουσιν τὸν λόγον καὶ παραδέχονται καὶ καρποφοροῦσιν ἓν τριάκοντα καὶ ἓν ἑξήκοντα καὶ ἓν ἑκατόν.
	²¹Καὶ ε῎λεγεν αυ᾿τοι̑ς ὅτι μήτι ε῎ρχεται ὁ λύχνος ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεθη̑ η῍ ὑπὸ τὴν κλίνηνΕ ου᾿χ ἵνα ε᾿πὶ τὴν λυχνίαν τεθη̑Ε	²¹Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Μήτι ἔρχεται ὁ λύχνος ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεθῇ ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην; οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίαν τεθῇ;	²¹Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Μήτι ἔρχεται ὁ λύχνος ἵνα ὑπὸ τὸν μόδιον τεθῇ ἢ ὑπὸ τὴν κλίνην; οὐχ ἵνα ἐπὶ τὴν λυχνίαν τεθῇ;
	²²ου᾿ γάρ ε᾿στιν τι κρυπτὸν, ε᾿ὰν μὴ ἵνα φανερωθη̑̇ ου᾿δὲ ε᾿γένετο α᾿πόκρυφον, α᾿λλ῾ ἵνα ε῎λθη ει᾿ς φανερόν.	²²οὐ γάρ ἐστιν κρυπτὸν ἐὰν μὴ ἵνα φανερωθῇ, οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλ’ ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν.	²²οὐ γάρ ἐστιν κρυπτὸν ἐὰν μὴ ἵνα φανερωθῇ, οὐδὲ ἐγένετο ἀπόκρυφον ἀλλ’ ἵνα ἔλθῃ εἰς φανερόν.
	²³ει῎ τις ε῎χει ω᾿̑τα α᾿κούειν α᾿κουέτω.	²³εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.	²³εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
	²⁴Καὶ ε῎λεγεν αυ᾿τοι̑σ̇ βλέπετε τί α᾿κούετε. ε᾿ν ὡ̑ μέτρω μετρει̑τε μετρηθήσεται ὑμι̑ν καὶ προστεθήσεται ὑμι̑ν.	²⁴Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Βλέπετε τί ἀκούετε. ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν καὶ προστεθήσεται ὑμῖν.	²⁴Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Βλέπετε τί ἀκούετε. ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν καὶ προστεθήσεται ὑμῖν.
	²⁵ὃς γὰρ ε῎χει, δοθήσεται αυ᾿τω̑̇ καὶ ὃς ου᾿κ ε῎χει, καὶ ὃ ε῎χει α᾿ρθήσεται α᾿π῾ αυ᾿του̑.	²⁵ὃς γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ· καὶ ὃς οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ.	²⁵ὃς γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ· καὶ ὃς οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ.
	²⁶Καὶ ε῎λεγεν̇ οὕτως ε᾿στὶν ἡ βασιλεία του̑ θεου̑, ὡς α῎νθρωπος βάλη τὸν σπόρον ε᾿πὶ τη̑ς γη̑σ,	²⁶Καὶ ἔλεγεν, Οὕτως ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ὡς ἄνθρωπος βάλῃ τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς	²⁶Καὶ ἔλεγεν, Οὕτως ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ὡς ἄνθρωπος βάλῃ τὸν σπόρον ἐπὶ τῆς γῆς
	²⁷καὶ καθεύδη καὶ ε᾿γείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστα̑ καὶ μηκύνηται ὡς ου᾿κ οι᾿̑δεν αυ᾿τόσ.	²⁷καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστᾷ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός.	²⁷καὶ καθεύδῃ καὶ ἐγείρηται νύκτα καὶ ἡμέραν, καὶ ὁ σπόρος βλαστᾷ καὶ μηκύνηται ὡς οὐκ οἶδεν αὐτός.
	²⁸αυ᾿τομάτη ἡ γη̑ καρποφορει̑, πρω̑τον χόρτον, ει᾿̑τεν στάχυν, ει᾿̑τεν πλήρης σι̑τος ε᾿ν τω̑ στάχυϊ.	²⁸αὐτομάτη ἡ γῆ καρποφορεῖ, πρῶτον χόρτον, εἶτεν στάχυν, εἶτεν πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ.	²⁸αὐτομάτη ἡ γῆ καρποφορεῖ, πρῶτον χόρτον, εἶτεν στάχυν, εἶτεν πλήρη σῖτον ἐν τῷ στάχυϊ.
	²⁹ὅταν δὲ παραδοι̑ ὁ καρπόσ, ευ᾿θὺς α᾿ποστέλλει τὸ δρέπανον, ὅτι παρέστηκεν ὁ θερισμόσ.	²⁹ὅταν δὲ παραδοῖ ὁ καρπός, εὐθὺς ἀποστέλλει τὸ δρέπανον, ὅτι παρέστηκεν ὁ θερισμός.	²⁹ὅταν δὲ παραδοῖ ὁ καρπός, εὐθὺς ἀποστέλλει τὸ δρέπανον, ὅτι παρέστηκεν ὁ θερισμός.
	³⁰Καὶ ε῎λεγεν̇ πω̑ς ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν του̑ θεου̑, η῍ ε᾿ν τίνι αυ᾿τὴν παραβολη̑ θω̑μενΕ	³⁰Καὶ ἔλεγεν, Πῶς ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, ἢ ἐν τίνι αὐτὴν παραβολῇ θῶμεν;	³⁰Καὶ ἔλεγεν, Πῶς ὁμοιώσωμεν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, ἢ ἐν τίνι αὐτὴν παραβολῇ θῶμεν;
	³¹ὡς κόκκω σινάπεωσ, ὃς ὅταν σπαρη̑ ε᾿πὶ τη̑ς γη̑σ, μικρότερον ο῍ν πάντων τω̑ν σπερμάτων τω̑ν ε᾿πὶ τη̑ς γη̑σ,	³¹ὡς κόκκῳ σινάπεως, ὃς ὅταν σπαρῇ ἐπὶ τῆς γῆς, μικρότερον ὂν πάντων τῶν σπερμάτων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς,	³¹ὡς κόκκῳ σινάπεως, ὃς ὅταν σπαρῇ ἐπὶ τῆς γῆς, μικρότερον ὂν πάντων τῶν σπερμάτων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς,
	³²καὶ ὅταν σπαρη̑, α᾿ναβαίνει καὶ γίνεται μει̑ζον πάντων τω̑ν λαχάνων, καὶ ποιει̑ κλάδους μεγάλουσ, ὥστε δύνασθαι ὑπὸ τὴν σκιὰν αυ᾿του̑ τὰ πετεινὰ του̑ ου᾿ρανου̑ κατασκηνου̑ν.	³²καὶ ὅταν σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων καὶ ποιεῖ κλάδους μεγάλους, ὥστε δύνασθαι ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῦν.	³²καὶ ὅταν σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μεῖζον πάντων τῶν λαχάνων καὶ ποιεῖ κλάδους μεγάλους, ὥστε δύνασθαι ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνοῦν.
	³³Καὶ τοιαύταις παραβολαι̑ς πολλαι̑ς ε᾿λάλει αυ᾿τοι̑ς τὸν λόγον, καθὼς η᾿δύναντο α᾿κούειν̇	³³Καὶ τοιαύταις παραβολαῖς πολλαῖς ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον, καθὼς ἠδύναντο ἀκούειν·	³³Καὶ τοιαύταις παραβολαῖς πολλαῖς ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον, καθὼς ἠδύναντο ἀκούειν·
	³⁴χωρὶς δὲ παραβολη̑ς ου᾿κ ε᾿λάλει αυ᾿τοι̑σ, κατ῾ ι᾿δίαν δὲ τοι̑ς ι᾿δίοις μαθηται̑ς ε᾿πέλυεν πάντα.	³⁴χωρὶς δὲ παραβολῆς οὐκ ἐλάλει αὐτοῖς, κατ’ ἰδίαν δὲ τοῖς ἰδίοις μαθηταῖς ἐπέλυεν πάντα.	³⁴χωρὶς δὲ παραβολῆς οὐκ ἐλάλει αὐτοῖς, κατ’ ἰδίαν δὲ τοῖς ἰδίοις μαθηταῖς ἐπέλυεν πάντα.
	³⁵Καὶ λέγει αυ᾿τοι̑ς ε᾿ν ε᾿κείνη τη̑ ἡμέρα ο᾿ψίας γενομένησ̇ διέλθωμεν ει᾿ς τὸ πέραν.	³⁵Καὶ λέγει αὐτοῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψίας γενομένης, Διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν.	³⁵Καὶ λέγει αὐτοῖς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὀψίας γενομένης, Διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν.
	³⁶καὶ α᾿φέντες τὸν ο῎χλον παραλαμβάνουσιν αυ᾿τὸν ὡς η᾿̑ν ε᾿ν τω̑ πλοίω, καὶ α῎λλα πλοι̑α η᾿̑σαν μετ῾ αυ᾿του̑.	³⁶καὶ ἀφέντες τὸν ὄχλον παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡς ἦν ἐν τῷ πλοίῳ, καὶ ἄλλα πλοῖα ἦν μετ’ αὐτοῦ.	³⁶καὶ ἀφέντες τὸν ὄχλον παραλαμβάνουσιν αὐτὸν ὡς ἦν ἐν τῷ πλοίῳ, καὶ ἄλλα πλοῖα ἦν μετ’ αὐτοῦ.
	³⁷καὶ γίνεται λαι̑λαψ μεγάλη α᾿νέμου, καὶ τὰ κύματα ε᾿πέβαλλεν ει᾿ς τὸ πλοι̑ον, ὥστε η῎δη γεμίζεσθαι τὸ πλοι̑ον.	³⁷καὶ γίνεται λαῖλαψ μεγάλη ἀνέμου, καὶ τὰ κύματα ἐπέβαλλεν εἰς τὸ πλοῖον, ὥστε ἤδη γεμίζεσθαι τὸ πλοῖον.	³⁷καὶ γίνεται λαῖλαψ μεγάλη ἀνέμου, καὶ τὰ κύματα ἐπέβαλλεν εἰς τὸ πλοῖον, ὥστε ἤδη γεμίζεσθαι τὸ πλοῖον.
	³⁸καὶ η᾿̑ν αυ᾿τὸς ε᾿ν τη̑ πρύμνη ε᾿πὶ τὸ προσκεφάλαιον καθεύδων̇ καὶ ε᾿γείρουσιν αυ᾿τὸν καὶ λέγουσιν αυ᾿τω̑̇ διδάσκαλε, ου᾿ μέλει σοι ὅτι α᾿πολλύμεθαΕ	³⁸καὶ αὐτὸς ἦν ἐν τῇ πρύμνῃ ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον καθεύδων· καὶ ἐγείρουσιν αὐτὸν καὶ λέγουσιν αὐτῷ, Διδάσκαλε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἀπολλύμεθα;	³⁸καὶ αὐτὸς ἦν ἐν τῇ πρύμνῃ ἐπὶ τὸ προσκεφάλαιον καθεύδων· καὶ ἐγείρουσιν αὐτὸν καὶ λέγουσιν αὐτῷ, Διδάσκαλε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἀπολλύμεθα;
	³⁹καὶ διεγερθεὶς ε᾿πετίμησεν τω̑ α᾿νέμω καὶ ει᾿̑πεν τη̑ θαλάσση̇ σιώπα, πεφίμωσο. καὶ ε᾿κόπασεν ὁ α῎νεμοσ, καὶ ε᾿γένετο γαλήνη μεγάλη.	³⁹καὶ διεγερθεὶς ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπεν τῇ θαλάσσῃ, Σιώπα, πεφίμωσο. καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη.	³⁹καὶ διεγερθεὶς ἐπετίμησεν τῷ ἀνέμῳ καὶ εἶπεν τῇ θαλάσσῃ, Σιώπα, πεφίμωσο. καὶ ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη.
	⁴⁰καὶ ει᾿̑πεν αυ᾿τοι̑σ̇ τί δειλοί ε᾿στε οὕτωσΕ πω̑ς ου᾿κ ε῎χετε πίστινΕ	⁴⁰καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Τί δειλοί ἐστε; οὔπω ἔχετε πίστιν;	⁴⁰καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Τί δειλοί ἐστε; οὔπω ἔχετε πίστιν;
	⁴¹καὶ ε᾿φοβήθησαν φόβον μέγαν, καὶ ε῎λεγον πρὸς α᾿λλήλουσ̇ τίς α῎ρα οὑ̑τός ε᾿στιν, ὅτι καὶ ὁ α῎νεμος καὶ ἡ θάλασσα αυ᾿τω̑ ὑπακούειΕ	⁴¹καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν, καὶ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους, Τίς ἄρα οὗτός ἐστιν ὅτι καὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούει αὐτῷ;	⁴¹καὶ ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν, καὶ ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους, Τίς ἄρα οὗτός ἐστιν ὅτι καὶ ὁ ἄνεμος καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούει αὐτῷ;
	Tischendorf's 8th edition Greek New Testament with morphological tags Version 1.5. Based on G. Clint Yale's Tischendorf text and on Dr. Maurice A. Robinson's Public Domain Westcott-Hort text. Edited by Ulrik Petersen. This text and its analysis are in the Public Domain

<< < Mark 4 > >>