Bible Lookup

<< < Mark 2 > >>

TISCH^STRONGS
Tischendorf's Greek New Testament 8th Edition

NA27^STRONGS
Nestle-Aland Greek New Testament 27th Edition

NA27^STRONGS
Nestle-Aland Greek New Testament 27th Edition

	¹Καὶ ει᾿σελθὼν πάλιν ει᾿ς Καφαρναοὺμ δι῾ ἡμερω̑ν η᾿κούσθη ὅτι ε᾿ν οι῎κω ε᾿στίν.	¹Καὶ εἰσελθὼν πάλιν εἰς Καφαρναοὺμ δι’ ἡμερῶν ἠκούσθη ὅτι ἐν οἴκῳ ἐστίν.	¹Καὶ εἰσελθὼν πάλιν εἰς Καφαρναοὺμ δι’ ἡμερῶν ἠκούσθη ὅτι ἐν οἴκῳ ἐστίν.
	²καὶ συνήχθησαν πολλοὶ, ὥστε μηκέτι χωρει̑ν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν, καὶ ε᾿λάλει αυ᾿τοι̑ς τὸν λόγον.	²καὶ συνήχθησαν πολλοὶ ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν, καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.	²καὶ συνήχθησαν πολλοὶ ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν, καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.
	³καὶ ε῎ρχονται φέροντες πρὸς αυ᾿τὸν παραλυτικὸν αι᾿ρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.	³καὶ ἔρχονται φέροντες πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.	³καὶ ἔρχονται φέροντες πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.
	⁴καὶ μὴ δυνάμενοι προσενέγκαι αυ᾿τω̑ διὰ τὸν ο῎χλον α᾿πεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου η᾿̑ν, καὶ ε᾿ξορύξαντες χαλω̑σι τὸν κράβαττον ὅπου ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.	⁴καὶ μὴ δυνάμενοι προσενέγκαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ὅπου ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.	⁴καὶ μὴ δυνάμενοι προσενέγκαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ὅπου ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.
	⁵καὶ ι᾿δὼν ὁ ᾽Ιησου̑ς τὴν πίστιν αυ᾿τω̑ν λέγει τω̑ παραλυτικω̑̇ τέκνον, α᾿φίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι.	⁵καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ, Τέκνον, ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι.	⁵καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ, Τέκνον, ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι.
	⁶η᾿̑σαν δέ τινες τω̑ν γραμματέων ε᾿κει̑ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ε᾿ν ται̑ς καρδίαις αυ᾿τω̑ν̇	⁶ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν,	⁶ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν,
	⁷τί οὑ̑τος οὕτως λαλει̑Ε βλασφημει̑̇ τίς δύναται α᾿φιέναι ἁμαρτίας ει᾿ μὴ εἱ̑ς ὁ θεόσΕ	⁷Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ; βλασφημεῖ· τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ θεός;	⁷Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ; βλασφημεῖ· τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ θεός;
	⁸καὶ ευ᾿θὺς ε᾿πιγνοὺς ὁ ᾽Ιησου̑ς τω̑ πνεύματι αυ᾿του̑ ὅτι οὕτως διαλογίζονται ε᾿ν ἑαυτοι̑ς λέγει αυ᾿τοι̑σ̇ τί ταυ̑τα διαλογίζεσθε ε᾿ν ται̑ς καρδίαις ὑμω̑νΕ	⁸καὶ εὐθὺς ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς λέγει αὐτοῖς, Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;	⁸καὶ εὐθὺς ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς λέγει αὐτοῖς, Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;
	⁹τί ε᾿στιν ευ᾿κοπώτερον, ει᾿πει̑ν τω̑ παραλυτικω̑̇ α᾿φίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι, η῍ ει᾿πει̑ν̇ ε῎γειρε καὶ α᾿̑ρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγεΕ	⁹τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, Ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, Ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;	⁹τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, Ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, Ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;
	¹⁰ἵνα δὲ ει᾿δη̑τε ὅτι ε᾿ξουσίαν ε῎χει ὁ υἱὸς του̑ α᾿νθρώπου ε᾿πὶ τη̑ς γη̑ς α᾿φιέναι ἁμαρτίασ, λέγει τω̑ παραλυτικω̑̇	¹⁰ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἁμαρτίας ἐπὶ τῆς γῆς– λέγει τῷ παραλυτικῷ,	¹⁰ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἁμαρτίας ἐπὶ τῆς γῆς– λέγει τῷ παραλυτικῷ,
	¹¹σοὶ λέγω, ε῎γειρε α᾿̑ρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε ει᾿ς τὸν οι᾿̑κόν σου.	¹¹Σοὶ λέγω, ἔγειρε ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.	¹¹Σοὶ λέγω, ἔγειρε ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.
	¹²καὶ η᾿γέρθη καὶ ευ᾿θὺς α῎ρας τὸν κράβαττον ε᾿ξη̑λθεν ε῎μπροσθεν πάντων, ὥστε ε᾿ξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν θεὸν λέγοντας ὅτι οὕτως ου᾿δέποτε ει῎δαμεν.	¹²καὶ ἠγέρθη καὶ εὐθὺς ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἔμπροσθεν πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν θεὸν λέγοντας ὅτι Οὕτως οὐδέποτε εἴδομεν.	¹²καὶ ἠγέρθη καὶ εὐθὺς ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἔμπροσθεν πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν θεὸν λέγοντας ὅτι Οὕτως οὐδέποτε εἴδομεν.
	¹³Καὶ ε᾿ξη̑λθεν πάλιν ει῎ς τὴν θάλασσαν̇ καὶ πα̑ς ὁ ο῎χλος η῎ρχετο πρὸς αυ᾿τόν, καὶ ε᾿δίδασκεν αυ᾿τούσ.	¹³Καὶ ἐξῆλθεν πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἤρχετο πρὸς αὐτόν, καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς.	¹³Καὶ ἐξῆλθεν πάλιν παρὰ τὴν θάλασσαν· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἤρχετο πρὸς αὐτόν, καὶ ἐδίδασκεν αὐτούς.
	¹⁴καὶ παράγων ει᾿̑δεν Λευεὶν τὸν του̑ ῾Αλφαίου καθήμενον ε᾿πὶ τὸ τελώνιον, καὶ λέγει αυ᾿τω̑̇ α᾿κολούθει μοι. καὶ α᾿ναστὰς η᾿κολούθησεν αυ᾿τω̑.	¹⁴καὶ παράγων εἶδεν Λευὶν τὸν τοῦ Ἁλφαίου καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ λέγει αὐτῷ, Ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ.	¹⁴καὶ παράγων εἶδεν Λευὶν τὸν τοῦ Ἁλφαίου καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ λέγει αὐτῷ, Ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ.
	¹⁵καὶ γίνεται κατακει̑σθαι αυ᾿τὸν ε᾿ν τη̑ οι᾿κία αυ᾿του̑, καὶ πολλοὶ τελω̑ναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τω̑ ᾽Ιησου̑ καὶ τοι̑ς μαθηται̑ς αυ᾿του̑̇ η᾿̑σαν γὰρ πολλοὶ καὶ η᾿κολούθουν αυ᾿τω̑	¹⁵Καὶ γίνεται κατακεῖσθαι αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἦσαν γὰρ πολλοί καὶ ἠκολούθουν αὐτῷ	¹⁵Καὶ γίνεται κατακεῖσθαι αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἦσαν γὰρ πολλοί καὶ ἠκολούθουν αὐτῷ
	¹⁶καὶ γραμματει̑ς τω̑ν Φαρισαίων. καὶ ι᾿δόντες ὅτι η῎σθιεν μετὰ τω̑ν τελωνω̑ν καὶ ἁμαρτωλω̑ν, ε῎λεγον τοι̑ς μαθηται̑ς αυ᾿του̑̇ ὅτι μετὰ τω̑ν τελωνω̑ν καὶ ἁμαρτωλω̑ν ε᾿σθίει καὶ πίνειΕ	¹⁶καὶ οἱ γραμματεῖς τῶν Φαρισαίων ἰδόντες ὅτι ἐσθίει μετὰ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τελωνῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει;	¹⁶καὶ οἱ γραμματεῖς τῶν Φαρισαίων ἰδόντες ὅτι ἐσθίει μετὰ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τελωνῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, Ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει;
	¹⁷καὶ α᾿κούσας ὁ ᾽Ιησου̑ς λέγει αυ᾿τοι̑σ̇ ου᾿ χρείαν ε῎χουσιν οἱ ι᾿σχύοντες ι᾿ατρου̑ α᾿λλ῾ οἱ κακω̑ς ε῎χοντεσ̇ ου᾿κ η᾿̑λθον καλέσαι δικαίους α᾿λλὰ ἁμαρτωλούσ.	¹⁷καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς [ὅτι] Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς.	¹⁷καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς [ὅτι] Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλὰ ἁμαρτωλούς.
	¹⁸Καὶ η᾿̑σαν οἱ μαθηταὶ ᾽Ιωάννου καὶ οἱ Φαρισαι̑οι νηστεύοντεσ. καὶ ε῎ρχονται καὶ λέγουσιν αυ᾿τω̑̇ διατί οἱ μαθηταὶ ᾽Ιωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τω̑ν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ ου᾿ νηστεύουσινΕ	¹⁸Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ, Διὰ τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσιν;	¹⁸Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ, Διὰ τί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσιν;
	¹⁹καὶ ει᾿̑πεν αυ᾿τοι̑ς ὁ ᾽Ιησου̑σ, μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ του̑ νυμφω̑νος ε᾿ν ὡ̑ ὁ νυμφίος μετ῾ αυ᾿τω̑ν ε᾿στιν νηστεύεινΕ ὅσον χρόνον ε῎χουσιν τὸν νυμφίον μετ῾ αυ᾿τω̑ν, ου᾿ δύνανται νηστεύειν̇	¹⁹καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ’ αὐτῶν ἐστιν νηστεύειν; ὅσον χρόνον ἔχουσιν τὸν νυμφίον μετ’ αὐτῶν οὐ δύνανται νηστεύειν·	¹⁹καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ’ αὐτῶν ἐστιν νηστεύειν; ὅσον χρόνον ἔχουσιν τὸν νυμφίον μετ’ αὐτῶν οὐ δύνανται νηστεύειν·
	²⁰ε᾿λεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν α᾿παρθη̑ α᾿π῾ αυ᾿τω̑ν ὁ νυμφίοσ, καὶ τότε νηστεύσουσιν ε᾿ν ε᾿κείνη τη̑ ἡμέρα.	²⁰ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ.	²⁰ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ.
	²¹Ου.δεὶς ε᾿πίβλημα ῥάκους α᾿γνάφου ε᾿πιράπτει ε᾿πὶ ἱμάτιον παλαιόν̇ ει᾿ δὲ μή, αι῎ρει τὸ πλήρωμα α᾿π῾ αυ᾿του̑ τὸ καινὸν του̑ παλαιου̑, καὶ χει̑ρον σχίσμα γίνεται.	²¹οὐδεὶς ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιράπτει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μή, αἴρει τὸ πλήρωμα ἀπ’ αὐτοῦ τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται.	²¹οὐδεὶς ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιράπτει ἐπὶ ἱμάτιον παλαιόν· εἰ δὲ μή, αἴρει τὸ πλήρωμα ἀπ’ αὐτοῦ τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται.
	²²καὶ ου᾿δεὶς βάλλει οι᾿̑νον νέον ει᾿ς α᾿σκοὺς παλαιούσ̇ ει᾿ δὲ μή, ῥήξει ὁ οι᾿̑νος τοὺς α᾿σκούσ, καὶ ὁ οι᾿̑νος α᾿πόλλυται καὶ οἱ α᾿σκοί.	²²καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ῥήξει ὁ οἶνος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοί· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινούς.	²²καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ῥήξει ὁ οἶνος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος ἀπόλλυται καὶ οἱ ἀσκοί· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινούς.
	²³Καὶ ε᾿γένετο αυ᾿τὸν ε᾿ν τοι̑ς σάββασιν παραπορεύεσθαι διὰ τω̑ν σπορίμων, καὶ οἱ μαθηταὶ αυ᾿του̑ η῎ρξαντο ὁδὸν ποιει̑ν τίλλοντες τοὺς στάχυασ.	²³Καὶ ἐγένετο αὐτὸν ἐν τοῖς σάββασιν παραπορεύεσθαι διὰ τῶν σπορίμων, καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤρξαντο ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντες τοὺς στάχυας.	²³Καὶ ἐγένετο αὐτὸν ἐν τοῖς σάββασιν παραπορεύεσθαι διὰ τῶν σπορίμων, καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤρξαντο ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντες τοὺς στάχυας.
	²⁴καὶ οἱ Φαρισαι̑οι ε῎λεγον αυ᾿τω̑̇ ι῎δε τί ποιου̑σιν τοι̑ς σάββασιν ὃ ου᾿κ ε῎ξεστινΕ	²⁴καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον αὐτῷ, Ἴδε τί ποιοῦσιν τοῖς σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν;	²⁴καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον αὐτῷ, Ἴδε τί ποιοῦσιν τοῖς σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστιν;
	²⁵καὶ λέγει αυ᾿τοι̑σ̇ ου᾿δέποτε α᾿νέγνωτε τί ε᾿ποίησεν Δαυείδ, ὅτε χρείαν ε῎σχεν καὶ ε᾿πείνασεν αυ᾿τὸς καὶ οἱ μετ῾ αυ᾿του̑Ε	²⁵καὶ λέγει αὐτοῖς, Οὐδέποτε ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυίδ, ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ;	²⁵καὶ λέγει αὐτοῖς, Οὐδέποτε ἀνέγνωτε τί ἐποίησεν Δαυίδ, ὅτε χρείαν ἔσχεν καὶ ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ;
	²⁶πω̑ς ει᾿ση̑λθεν ει᾿ς τὸν οι᾿̑κον του̑ θεου̑ ε᾿πὶ ᾽Αβιαθὰρ α᾿ρχιερέως καὶ τοὺς α῎ρτους τη̑ς προθέσεως ε῎φαγεν, οὓς ου᾿κ ε῎ξεστιν φαγει̑ν ει᾿ μὴ τοὺς ἱερει̑σ, καὶ ε῎δωκεν καὶ τοι̑ς σὺν αυ᾿τω̑ ου᾿̑σινΕ	²⁶πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ ἐπὶ Ἀβιαθὰρ ἀρχιερέως καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν, οὓς οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ τοὺς ἱερεῖς, καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ οὖσιν;	²⁶πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ ἐπὶ Ἀβιαθὰρ ἀρχιερέως καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν, οὓς οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ τοὺς ἱερεῖς, καὶ ἔδωκεν καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ οὖσιν;
	²⁷καὶ ε῎λεγεν αυ᾿τοι̑σ̇ τὸ σάββατον διὰ τὸν α῎νθρωπον ε᾿γένετο καὶ ου᾿χ ὁ α῎νθρωπος διὰ τὸ σάββατον̇	²⁷καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο καὶ οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον·	²⁷καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς, Τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο καὶ οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον·
	²⁸ὥστε κύριός ε᾿στιν ὁ υἱὸς του̑ α᾿νθρώπου καὶ του̑ σαββάτου.	²⁸ὥστε κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.	²⁸ὥστε κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.
	Tischendorf's 8th edition Greek New Testament with morphological tags Version 1.5. Based on G. Clint Yale's Tischendorf text and on Dr. Maurice A. Robinson's Public Domain Westcott-Hort text. Edited by Ulrik Petersen. This text and its analysis are in the Public Domain

<< < Mark 2 > >>